Tot slot hebben we de personages: het is heel belangrijk dat je de personages goed leert kennen voor je de daadwerkelijke adaptatie gaat schrijven. Hierbij moet je verschillende dingen observeren.

Allereerst heb je hun waarden en normen. Elke keuze die een personage maakt is ontstaan uit bepaalde waarden en normen die ze koesteren. Het is uitermate van belang dat je als adapter deze waarden en normen leert kennen, vooral die van waaruit de personages belangrijke keuzes maken.

Dan zijn er drie invalshoeken van waaruit je je personages moet analyseren. Allereerst zijn er de fysieke kenmerken van een personage. Hieronder vallen leeftijd, grootte, gewicht, houding, gedrag en voorkomen. Daarna heb je de sociale kenmerken. Denk hierbij aan de klasse waartoe je personage behoort, hun religie, hun werk, hun inkomen, hun opvoeding, hun vaardigheden, etc. Tot slot heb je de psychologische kenmerken van je personage. Wat zijn de ambities van je personage? Wat vindt die belangrijk? Wat zijn hun doelen, hun gebreken, hun teleurstellingen? Hoe kijkt die naar het leven? Al deze vragen komen aan bod als je je personage goed wilt leren kennen. Het kan ook voorkomen dat een personage tegengestelde karaktertrekken heeft. Dit geeft een personage diepgang en kan voor verrassingen zorgen.

Tot slot is er nog een laatste kenmerk van de personages waar de adapter rekening mee moet houden: dit noemt Brady de kleur van een personage. Dit zijn de kleine dingetjes die een personage zichzelf maken. Denk hierbij aan iemand die altijd hun keel schraapt voor die spreekt of iemand die altijd wilde gebaren maakt met hun handen. Dit is niet iets dat de scriptschrijver alleen doet, de acteur en regisseur gaan het personage ook analyseren en komen dan misschien tot andere inzichten dan de scriptschrijver. Zo komen ze samen tot het uiteindelijke personage zoals die in de voorstelling komt. Brady schrijft hierover:

Het doel van deze karakterstudie is om een klimaat van toenemende suspense te creëren terwijl het verhaal zich verder ontwikkelt. Indien de sleutel voor het creëren van theatrale suspense in de continue achteruitgang en verslechtering van het probleem van de protagonist ligt, is het belangrijk om de energie van het personage te vinden om zo het script van extra brandstof te voorzien. (geciteerd in Van Tendeloo, p. 43)